กาตาร์และ PSG ปารีส – การลงทุนของกาตาร์ในปารีส แซงต์-แชร์กแมง ยักษ์ใหญ่ของฝรั่งเศส และการใช้สโมสรเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการทูตที่นุ่มนวลของเอมิเรตส์ที่อุดมด้วยก๊าซธรรมชาติตลอดทศวรรษที่ผ่านมา ไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงหลังจากฟุตบอลโลกปีหน้า ผู้เชี่ยวชาญคาดการณ์
กาตาร์จะทำอะไรหลังจากการแข่งขัน? มันจะเทเงินให้กับสโมสรในระดับเดียวกันหรือไม่หลังจากใช้เงินไปแล้วกว่าพันล้านยูโรนับตั้งแต่การเข้าซื้อกิจการโดย Qatar Sports Investments (QSI) ในปี 2554 แม้ว่าจะไม่ได้แชมป์เปียนส์ลีกซึ่งเป็นจอกศักดิ์สิทธิ์ของฟุตบอลยุโรป?
คำถามนี้ครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ โดยกลุ่มผู้สังเกตการณ์ฟุตบอลฝรั่งเศสและโดยเฉพาะผู้สนับสนุน PSG ที่เห็น Kylian Mbappe, Neymar และ Lionel Messi ย้ายไปเมืองหลวงของฝรั่งเศส
กาตาร์และ PSG ปารีส
ในแง่ฟุตบอล เงินก้อนโตมาก ทว่าดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับกาตาร์ที่อุดมด้วยก๊าซ
Raphael Le Magoariec นักวิจัยระดับปริญญาเอกด้านภูมิรัฐศาสตร์ที่เชี่ยวชาญในอ่าวไทยกล่าวว่า “ฉันคิดว่าฟุตบอลโลกเป็นเพียงส่วนหนึ่ง มันเป็นชัยชนะแล้วสำหรับกาตาร์ที่ได้รับมา แต่นั่นไม่ควรเปลี่ยนนโยบายของพวกเขาในทางใดทางหนึ่ง” ประเทศ.
ผู้เชี่ยวชาญที่ถูกตั้งคำถามโดย AFP เตือนว่า การทำนายอนาคตและกลยุทธ์ทางการฑูตของประเทศหนึ่งๆ ถือเป็นการฝึกที่อันตราย
ความเสี่ยงมีมากมาย และหลายปัจจัยสามารถเข้ามาแทรกแซงเพื่อเปลี่ยนมุมมองในช่วงเวลาที่กำหนด แต่คลื่นยักษ์ที่ถูกพัดพาโดยเอมิเรตส์มาเกือบ 30 ปี ดูเหมือนจะยึดโยงกับยุทธศาสตร์ของกาตาร์เป็นอย่างดี
ประกาศเกียรติคุณในปลายทศวรรษ 1980 คำว่า “พลังอ่อน” ได้รับความนิยมจากนักรัฐศาสตร์ชาวอเมริกัน โจเซฟ ไน ผู้ร่วมก่อตั้งทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของลัทธิเสรีนิยมใหม่ ซึ่งทำหน้าที่ทั้งในการบริหารของคาร์เตอร์และคลินตัน
หมายถึงพลังแห่งอิทธิพล การโน้มน้าวใจผู้อื่นผ่านการดึงดูดใจและแรงดึงดูด โดยไม่มีวิธีการบีบบังคับ
“ไม่นานหลังจากการรุกรานคูเวตโดยสหรัฐอเมริกา กาตาร์ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ‘ใครสามารถป้องกันพวกเขาจากการถูกโจมตีเช่นนี้’ มันไม่ใช่กองทัพ หรือเรือบรรทุกน้ำมัน และเทคโนโลยี มันเป็นความคิดเห็นของประชาชนตะวันตก” มาร์ค ลาแวร์ญ ผู้เชี่ยวชาญด้านภูมิรัฐศาสตร์ ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยของศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์แห่งฝรั่งเศสและมหาวิทยาลัยตูร์ กล่าว
“กาตาร์ได้พัฒนาเสาทั้งชุดที่สามารถเชื่อมโยงกับพลังที่นุ่มนวล เช่น ศิลปะและนโยบายกีฬาระดับโลกที่ปารีส แซงต์-แชร์กแมงเป็นเครื่องมือในการเย้ายวนใจทั่วโลก มันคือการสร้างภาพลักษณ์ที่นุ่มนวล แปลกใหม่ และสมบูรณ์แบบ กาตาร์จะไม่หยุดพัฒนากลยุทธ์นี้ในวันพรุ่งนี้” เขากล่าวเสริม
– ‘งานแสดงที่ดีที่สุดสำหรับเอมิเรตส์’ –
เป็นนโยบายที่ทำให้กาตาร์อยู่ในแผนที่โลกจากมุมมองทางภูมิรัฐศาสตร์
“เกือบ 15 ปีที่แล้ว กาตาร์ไม่เคยมีตัวตนในความคิดเห็นของสาธารณชน” ลาแวร์ญกล่าว “ปารีส แซงต์-แชร์กแมงเป็นศูนย์กลางของนโยบายนี้ กับสโมสรที่พวกเขาไปทั่วโลก”
การปฏิเสธที่จะขาย Mbappe กองหน้าที่ชนะการแข่งขันฟุตบอลโลกฝรั่งเศสเมื่อฤดูร้อนที่แล้ว แม้จะได้รับข้อเสนอ 180 ล้านยูโรจากเรอัล มาดริด แต่ก็ถูกมองว่าเป็นความเขลาทางการเงิน
“แต่นักเศรษฐศาสตร์ถามถึงเรื่องนี้ในฝรั่งเศสไม่มีกรอบอ้างอิงของกาตาร์” เลอ มาโกอาเรียกกล่าว
“คุณต้องเปรียบเทียบการลงทุนเหล่านี้กับการลงทุนของกระทรวงกลาโหม”
เงินดังกล่าวช่วยให้สโมสรคว้าแชมป์ลีกฝรั่งเศส 7 สมัยในทศวรรษที่ผ่านมา และ PSG เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศของแชมเปี้ยนส์ลีกปี 2020 ผลงานชิ้นเอกของยุโรปสำหรับฝั่งสโมสร
นักวิเคราะห์คนอื่นๆ กล่าวว่า ฟุตบอลโลกปีหน้าไม่สำคัญนักเมื่อคำนึงถึงความสำเร็จจนถึงกลยุทธ์ของเอมิเรตส์
Carole Gomez นักวิจัยอาวุโสด้านกีฬาและภูมิรัฐศาสตร์ที่ IRIS นักคิดชาวฝรั่งเศสกล่าวว่า “ตั้งแต่เริ่มต้นและจนถึงทุกวันนี้ ในประเด็นทางภูมิรัฐศาสตร์และยุทธศาสตร์
“ฉันไม่เชื่อว่าการลงทุนจะถูกถอนออกในวันรุ่งขึ้นหลังการแข่งขันฟุตบอลโลก ประการหนึ่ง เพราะเหตุผลทางภูมิศาสตร์การเมืองและเศรษฐกิจที่ผลักดันโดฮาให้ลงทุนในด้านกีฬายังคงมีอยู่
“ยังคงเป็นคำถามที่จะยืนยันความเป็นเอกเทศของตนต่อหน้าเพื่อนบ้าน โดยเฉพาะซาอุดิอาระเบียและสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ แต่ก็เท่าเทียมกันในการกระจายการลงทุนทางเศรษฐกิจเพื่อคิดถึงยุคหลังก๊าซพิษ”
นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างกาตาร์และฝรั่งเศสยังยืดยาวเกินกว่าขอบเขตของการเชื่อมต่อด้านกีฬานี้
“กาตาร์เป็นพันธมิตรทางยุทธศาสตร์ของฝรั่งเศส และอยู่มาหลายปีแล้ว” ลาแวร์ญเน้นย้ำ
พันธมิตรที่สโมสรฟุตบอลเป็นเพียงองค์ประกอบเดียว แต่มีความละเอียดอ่อน
“ทุกสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อปารีส แซงต์-แชร์กแมงมีความละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง มันอยู่ในมือของประมุข มันเป็นกลยุทธ์ที่โดดเด่น” เลอ มาโกอาเรียก กล่าวเสริม
โลมา ลูกบุญมี สตาร์ UFC ของไทย ลับสมองให้กลับมาสู้อีกครั้ง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *